Çocuğunuzu Allah ile korkutmayın

Uzman Pedagog Adem Güneş'in makalesi
Örneğin; yemek yemeyen çocuğa "Bak, yemek yemezsen hav
havlar gelir." diye korkutmak ya da akşam yatmakta direnen çocuk
için, "Erken yatmayan çocukların yatağının altından
öcüler çıkar." diyerek uykuya zorlamak
ürkütücü olduğu kadar tuhaf bir '"terbiye"
yöntemidir. Bilinçli hiçbir anne-babanın yapmayacağı
böylesi uygulamalar çocukların akıl ve ruh sağlığının ciddi
tahribatlara uğratır.
Anne-babaların bir kısmı çocuklarını terbiye etmek için
öcüleri kullandığı gibi bir kısım anne-babalar da
çocuklarının daha ahlaklı ve görgülü olması
için "Allah"ı kullanmaktadırlar ki bu da oldukça
yanlıştır.

Örneğin; 6 yaşındaki bir çocuğun herhangi bir konuda yalan
söylediği anne babası tarafından tespit edilse ve bu
çocuğun bir daha yalan söylememesi için "Sen yalan
söylediğin için Allah çok kızdı (veya
üzüldü), sakın bir daha yalan söyleme!" denilmesi
çocuğun iman duygusunun temeline zehir dökmekten farklı bir
şey değildir. Zira Allah, çocuk terbiyesinin bir aracı değil,
aksine, çocuk terbiyesi Allah'a ulaşmak için bir
araçtır.

Anne-babaların Allah'a inanan çocuklar yetiştirmek için
en gerekli ve akılcı terbiye metotları kullanmaları lazımken terbiyeli
çocuklar yetişsin diye Allah'ı kullanmaları ne kadar
düşündürücüdür. Öyle ya, yaramazlık
yapan bir çocuğa, "Şimdi Allah sana kızdı" ya da "Allah şimdi
seni gördü ve bunu da melekler senin günah defterine
yazdı. Sen öldükten sonra bu yaptıklarının hesabını
vereceksin, hadi şimdi tövbe et." diyerek çocuk terbiye
etmek, o çocuğu depresyona sokmakla eşanlamlıdır.

Halbuki çocuk, Allah dediğinde zihninde cennet bahçesinin
en güzel kokularını hatırlamalı değil mi? Ya da Allah denildiğinde
kendisini annesinden ve babasından daha çok seven, sevgi dolu
bir his ruhunu sarmalı, değil mi? Ne oluyor da anne-babalar
böylesi korkunç bir hataya düşerek çocukları
hizaya getirmek için öcü gibi bir Allah'ı
çocuklarının zihinlerine sunuyorlar?
Bazı ebeveynler de yanlış davranış sergileyen çocuklarını
cehennemde yanmakla tehdit etmektedirler ki böylesi bir
çocuk terbiyesi kabul edilemez. Zira 12 yaşından
küçük çocuklara her ne sebeple olursa olsun
Allah'ın gazabı, cehennemin azabı gibi cezayı gerektiren konulardan
bahsedilmemesi gerekir.

Zira zihnî gelişimini henüz tamamlamamış olan çocuk
böylesi tehdit içeren anlatımlar ve nasihatlerden
ürker, korkar ve ilerleyen zaman içinde bu türden
nasihatlerden de nefret eder hale gelir. Eğer bir ailenin,
çocuklarını inançlı yetiştirmek istiyorsa çok
titiz davranması ve kullandıkları her kelimeye dikkat etmesi gerekir.
Çünkü, "Güzel söz ve beyanda sihir vardır."
Ve yanlış kullanılmış bir söz çocuğun inanma hissiyatını
felce uğratabilir