Kadın doğum hastalıkları hastanesinde yapılan bir araştırmada,
gebelerin yaklaşık üçte birinin tedavi gerektiren
düzeyde depresyon semptomları yaşadığı, gebelik sürecinde
eşinden destek almayanlarda ve doğumdan sonra bebek bakımında yardımcı olacak yakını bulunmayanlarda depresif semptom şiddetinin daha yüksek olduğu belirlendi.
Türkiye Klinikleri Jinekoloji ve Obstetrik Dergisinde yayınlanan,
Ordu Kadın-Doğum ve Çocuk Hastalıkları Hastanesi Obstetri
Polikliniğine başvuran hamileler üzerinde yapılan araştırmanın
sonuçlarına göre, kadının eğitim seviyesi ve mesleği;
kocanın eğitim seviyesi; gelir algısı; geçmişte ve önceki
gebeliklerde yaşanan psikiyatrik, mevcut gebelikte yaşanan fiziksel
sorunlar; gebeliğin istenmemesi; fetus ve kendi sağlığı hakkında
yaşanan kaygı; gebelik sırasında akrabalardan destek almama gibi
faktörler gebelerin depresyon semptom şiddetini etkiliyor.
Söz konusu araştırma, yaşları 17-39 yaşları arasında değişen, yarısından fazlası ev hanımı 204 gebenin yüzde 30.9'unun tedavi gerektiren düzeyde depresyon semptomları yaşadığını da ortaya koydu.
Ailede depresyon, doğum öncesi dönemde anksiyete ve
depresyon, istenmeyen gebelik, aile içi anlaşmazlık, yetersiz
sosyal destek, düşük sosyo-ekonomik durum, yetersiz eğitim,
evlilik sorunları, olumsuz yaşam deneyimleri, daha önce
düşük yapma, genç yaşta anne olma, fazla sayıda
çocuk ve fetus hakkında kaygılanmanın gebelikte depresyon
için risk faktörleri olduğu saptandı.
Araştırmada ayrıca, depresyon semptomları olan gebelerde erken doğum,
bebekte düşük doğum ağırlığı ve fetal aktivitede azalma
görülebileceği için gebelik sırasında ortaya
çıkan ya da alevlenen psikiyatrik bozuklukların tanı ve
tedavisinin anne sağlığı için olduğu kadar fetus için de
önemli olduğuna dikkat çekildi.
Uyku ve iştah bozukluğu, enerji azalması gibi belirtilerin psikiyatrik
bozukluğu olmayan hamilelerde de görülmesinin, gebelerde
depresyonun erken dönemde fark edilmesini
güçleştirdiğine işaret edildi.
Araştırmaya katılan gebelerin yüzde 27.5'i sadece bebeklerinin
sağlığı hakkında, yüzde 27.5'i ise hem bebekleri, hem de kendi
sağlıkları hakkında endişe duyduklarını ifade etti.
Aynı araştırma kapsamındaki gebelerin yüzde 91.2'sinin gebeliği
süresince eşinden destek aldığı, yüzde 80.9'unun da doğumdan
sonra bebek bakımında destek olacak bir yakınının bulunduğu belirlendi.
Araştırmaya katılanların yüzde 12.3'ünün geçmişte
gebelik dönemi dışında, yüzde 23.3'ünün daha
önceki gebeliklerinde psikiyatrik sorun yaşadığı, yüzde
47.2'sinin daha önceki gebeliklerinde düşük, aşırı
bulantı ve kusma gibi fizyolojik sorunları olduğu, yüzde
33.3'ünün de mevcut gebeliğinde sorunu bulunduğu saptandı.
Bu gebelerin yüzde 28.2'sinin bulantı-kusma, yüzde
18.3'ünün kanama, yüzde 12.7'sinin hipertansiyon
sorunları yaşadığı belirlendi.
Aynı çalışmaya göre, gebelikte yaşanan kaygı ve depresyon,
doğumdan sonra da depresyon gelişeceğinin göstergesi olabiliyor.
Araştırmada, risk faktörlerinin dikkate alınması ve doğum
öncesi dönemde gerekli girişimlerin yapılmasının doğum sonu
dönemde depresyon gelişmesini en alt düzeye indirilebileceği
belirtildi.
Çalışma sonucunda, gebelik sürecinde eşinden destek
almayanlarda ve doğumdan sonra bebek bakımında yardımcı olacak yakını
bulunmayanlarda depresif semptom şiddetinin daha yüksek olduğu da
bildirildi.
Araştırmada elde edilen bulgular doğrultusunda, doğum öncesi
dönemde doktor, ebe ve hemşirelerin depresyon risk faktörleri
açısından gebe kadınları değerlendirmeleri, koruyucu
bakımda rol almaları, izlemi düzenlemeleri, anne ve bebeğin
sağlığının devamında erken teşhis ve tedavisinde yardımcı olmaları
gerektiği belirtildi.
C.tesi Tem. 18, 2009 7:19 pm