Annemin yalnızca bir gözü vardı.ondan nefret ederdim.çünkü bu durum beni utandırıyordu.ailemizi geçindirmek için okulda aşçılık yapardı.ilkokuldayken birgün annem bana merhaba demeye gelmişti.yerin dibine geçmiştim.bunu bana nasıl yapabilirdi?onu görmezden geldim.ona nefretle baktım ve oradan kaçtım. ertesi gün sınıfta bir arkadaşım dedi ki "eee senin annenin yalnızca bir gözü var!"yerin dibine girmek istedim.ve de annemin ortadan kaybolmasını istedim.bu yüzden ogün onunla karşılaşınca dedim ki:"beni gülünç duruma düşüreceğine ölsen daha iyi?!!!" annem karşılık vermedi.dediklerim hakkında bir saniye bile durup düşünmedim.çünkü çok kızmıştım.onun duyguları beni ilgilendirmiyordu.onu evde istemiyordum.çok çalıştım ve singapur'a okumaya gittim.sonra evlendim.kendi evimi aldım.çocuklarım oldu.ve hayatımdan memnundum.birgün annem beni ziyarete gelmişti.kaç yıldr beni görmemiş,torunlarını tanımamıştı.kapıya gelince çocuklarım ona güldüler.ona"evime gelip çocuklarımı nasıl korkutabilirsin!HEMEN BURADAN GİT!"diye bağırdımbuna annemin sessizce "kusura bakmayın.yanlış adrese geldim galiba" dedi ve gözden kayboldu.birgün mezunlar toplantısı için okuldan bir mektup aldım.karıma" iş seyehatine gidiyorum" diye bahane uydurdum.mezunlar toplantısından sonrasırf meraktan eski eve gittim!!!komşularım annemin öldüğünü söylediler.hiç üzülmemiştim.bana verilsin diye annemin bıraktığı bir mektup verdiler."en sevgili oğlum,herzaman seni düşünüyorum....singapur'a gelip çocuklarını korkuttuğum için üzgünüm.mezunlar gününe geleceksin diye çok sevinmiştim.ama seni görmek için yataktan kalkabilirmiyim bilemiyorum.sen büyürken sürekli bir utanç kaynağı olduğum için üzgünüm.biliyormusun...sen küçükken bir kaza geçirmiştin.ve gözünü kaybetmiştin.anne olarak senin tek gözle büyümene dayanamazdım.bu yüzden sana kendi gözümü verdim...o gözle benim yerime görüyor diye seninle o kadar gurur duyuyorum ki .bütün sevgilerimle...ANNEN
Çarş. Tem. 08, 2009 7:39 pm