Başarıyı değil onu sevdiğinizi hissettirin

Unutmayın bu sınavlarda öğrencilerin yarıdan fazlası başarısız
olacak. Sınavagirerken onları ağır baskı altında bırakmayın.
Çocuğunuz başarısız olsa da o sizin 'biricik evladınız' olmaya
devam edecek...
Çocuklar sınava giriyor; anne-babalar yarışıyor.
Çocuklardan çok anne-babalar telaşlı. Özellikle de
haziran ayı içinde pek çok sınav var. Kimilerine
göre çocuklarımızın geleceği bu sınavlara bağlı; kimileri
ise işin bilincinde, sağlık başarıdan önce gelir, diyor.
Başvuru bir telaş, hazırlık ayrı bir telaş. Sınava hazırlanma
sürecinde yaşanan ve yaşatılan kaygılar ise işin cabası. Haydi
diyelim ki, bu süreçleri bir şekilde atlattık. Yani,
kazasız belasız bir şekilde çocuğumuz sınava girdi. Ne olur
Allah aşkına, sınava girerken, okulun bahçesinde ona sarıldıktan
sonra ağlamayın.
Sıkı sıkı sarılıp, "Oğlum/kızım, tek umudumuz bu sınav. Mutlaka
başarılı olmalısın!" türünden cümleler kullanmayın.
Hatta bu cümleleri o an kullanmak yerine çekin vurun, belki
daha az zarar vermiş olursunuz. Diyelim bu süreci de başarıyla
atlattık. Sağ salim sınava gireceği salona yolcu ettik. İşinizin
bittiğini sanmayın. Asıl iş burada başlıyor.
Anne-babanın çocuklarla ilgili olduktan sonra işleri hiç
mi hiç bitmez. Anne ve babalar sınav öncesinde ve sınav
sonrasında öğrencilere mutlaka ve mutlaka psikolojik destek
sağlamalıdır.
Onların bu sıkıntılı dönemlerinde yanlarında olduklarını
hissettirmeli ve olumlu yönlendirme yaparak çocuklarının
başarılarına katkıda bulunmalıdır. Kaygı düzeyini son sınıra
getirmeden. Sınavı bir ölüm kalım meselesi olarak
göstermeden... "Başarılı olmazsan olmaz!" olmamalı.
UNUTMAYIN! BAŞARISIZ DA OLSA, O SİZİN ÇOCUĞUNUZ
Çocuğunuzu ve kendinizi her türlü sınav sonucuna
hazırlayın! Unutmayın; sınava gönderdiğiniz çocuğunuz
içeride ne yapmış olursa olsun, yani ister sınavda ful
çeksin, isterse çok başarısız olsun, o hâlâ
sizin çocuğunuz... Ve siz hâlâ anne-babasınız. Bunu
değiştiremezsiniz.
Sınav salonundan gülerek çıkan başka bir çocuğu
kucaklayıp; "Hadi aslan oğlum/kızım bizim eve gidelim. Sen çok
başarılısın. Artık bugünden sonra bizim çocuğumuz sen ol.
Biz, bizim haylaz ve başarısız çocuğumuzu artık evimize
koymuyoruz!" diyemezsiniz. Bu nedenle sınav sonucunun
çocuğunuzla olan ilişkinizi belirlemesine müsaade etmeyin.
Siz siz olun çocuğunuzla ilk karşılaştığınızda, bu
büyük sınavdan (ona göre savaştan) çıkan 'gazi'ye
gülümseyin, hafifçe sarılın ve "geçmiş olsun!"
deyin.
"İnanıyorum ki elinden geleni yaptın. Bundan sonrası Allah'a kalmış.
Sonuç ne gelirse gelsin, ama hayırlısı olsun! Unutma! Biz,
sınavı ve alacağın başarıyı değil, seni seviyoruz!" nevinden
cümleleri, sadece dil ve dudağınızla değil, tüm
içtenliğinizle, yani taaa yüreğinizden gelerek
söyleyin. Ve farklı bir aktivite yapın. Mesela sinemaya gidin.
Yemeğe gidin. Şehir turu yapın. Pikniğe gidin... Ya da yüzmeye
gidin.
Hiçbirini istemiyorsa lütfen rahat bırakın. Zorlamayın.
"Bak saat üçte, ya da falan saatte sınav sorularının
çözümleri açıklanacak haydi beraber
seyredelim!" gibi bir teklifte bulunmayın. O zaten bunu çok iyi
biliyordur ve sınavı iyi geçtiyse çözümleri siz
söylemeden, televizyonun başına geçerek izlemeye başlar.
Başarısızlık hayatın sonu değil
Sınavda kaybedenlerin çoğunlukta olduğunu düşünerek
çocuğunuzun başarısız olabileceğini kabullenin. Her insanın
hayatında çeşitli başarısızlıklar yaşayacağını unutmayın.
Yüz binlerce, belki milyonlarca genç bu sınavlara girecek
ve sadece dörtte birine yakını başarılı kabul edilecek. Hayat ve
sınav birbirinden çok farklı şeyleri içermektedir.
Sınavda başarısız olan çocuğun hayatında hep başarısızlıklar
yaşayacağını sanmayın. Unutmayın, herkes doktor olsaydı, hemşire ya da
ekmeklerimizi yapan fırıncı olmazdı.
Çocuğunuz, sınavda beklenen başarıyı gösterememişse
çalışma isteği varsa ve başarılı olacağına inanıyorsa tekrar
hazırlanmasını önerin, ama zorlamayın. Tekrar sınava hazırlanmayı
düşünmüyorsa bir an önce hayata atılmasına yardımcı
olun.